Kwoajongs en zowat

Dorsschuur

De dorsschuur stond aan de Schaapstreek. Dit was de dreef waar de schapen langsliepen als ze het heideveld opgingen. Toen dat hier nog het geval was liep het heideveld van de Schaapstreek via de Achterweg tot aan Eeserveen.

De “ Coöperatieve dorsvereniging Odoorn en omstreken” is opgericht op 8 mei 1914. De dorsschuur is waarschijnlijk gebouwd rond 1913/14.In Odoorn en omgeving werd het koren opgetast in korenmijten (zaodbulten), die op de dorsplaten in de dorpen werden geplaatst. In Odoorn en de omliggende dorpen Valthe en Klijndijk werd alleen maar rogge en haver verbouwd. De dorsvereniging telde in 1945 twee machinisten en beschikte over twee dorsmachines. Als de dorscampagne erop zat werd alles goed schoongemaakt en verzorgd in de dorsschuur achtergelaten, zodat de machinisten en het werkvolk direct weer konden beginnen als de 

dorscampagne begon. Als er moest worden begonnen met dorsen, gaf een boer (bestuurslid) het sein.

Zolang de dorsperiode duurde (van augustus t/m februari) waren de machinisten in dienst van de dorsvereniging. Nadien gingen ze werken als machinist in het Valtherveen voor de turfwinning. Op 24 januari 1969 is de dorsvereniging ontbonden. Het kasboek is afgesloten op 19 maart 1971. Toen de dorsschuur niet meer in gebruik was hebben Frits en Jens Braam deze een tijdlang gehuurd toen hun nieuwe garage (achter het onbemande tankstation) aan de Hoofdstraat werd gebouwd.  

Dichter bij … Nina van Rhee

Nina van Rhee is geboren in 1974, woont met haar man, zoon en dochter sinds 2002 met veel plezier in Eeserveen. Ze werkt als secretaresse bij een metaalverwerkend bedrijf in Nieuw-Amsterdam.

In haar vrije tijd vindt ze het leuk om creatief bezig te zijn met diverse materialen (papier; stof; inkt; verf; stempels.) Ze vindt het heerlijk om nieuwe technieken te proberen en oude nutteloze materialen te hergebruiken. Zo maakt ze van oude kleding tassen en quilts en verwerkt ze oude boeken, ansichtkaarten en bijv. kledinglabels in zelfgemaakte (notitie-) boekjes. Verder maakt ze zelf kaarten, leest ze graag en verstuur ze af en toe een handgeschreven brief.

Als jong meisje en tiener schreef ze wel eens gedichten, maar de laatste 20 jaar bijna niet meer.

Een van de weinige gedichten die ze schreef is haar zeer dierbaar. “Ik schreef het voor mijn man toen we net verkering hadden. Het is door een vriend op muziek gezet en andere goede vrienden speelden en zongen dit in het gemeentehuis bij ons huwelijk.

”Het gedicht voor dichter bij Odoorn zit ook in haar hart. Het gaat namelijk over haar opa.